Intussen zijn de twee broertjes uitgevlogen. Allebei hebben ze een fijn nieuw huisje en ze doen het geweldig. Murphy kan al zitten op commando. Op de stem, dus heel knap! Job vermaakt zich kostelijk met drie grote volwassen bullendames.
Ayla is bij ons gebleven. Ze probeert nog regelmatig bij Dixie een slokje te pakken, maar daar is Dixie het niet mee eens en moet haar dan wegsnauwen, anders blijft ze het proberen. Ze slapen allebei bij mij op bed, maar vannacht had vooral Ayla het erg warm en lag steeds te hijgen, waardoor ik constant wakker schrik. Nadat ik het raam had opengezet, ging het een stuk beter, maar dan word ik weer wakker van alle geluiden van buiten en dat zijn dan voornamelijk vogels.
Je zou denken dat het voor mij makkelijk moet zijn om Ayla aan de puppyren te laten wennen, maar niets is minder waar. De puppyren is nu veel kleiner en ze zit er alleen in, zonder haar broertjes, dus zodra ik een voet buiten de deur zet, zet mevrouw een keel op. Ik hoop dat ze er de komende weken een beetje aan wil wennen, want ik durf haar nog niet alleen los te laten in de kamer als ik met de grote honden ga wandelen. Het is een bijtertje en probeert alles uit met haar bek. Om dit af te leren, moet ik haar telkens als ze ergens in bijt wat niet de bedoeling is, betrappen, bestraffend toespreken en direct een alternatief aanbieden waar ze wél in mag bijten. Als ik dus buiten beeld ben, kan ze ongehinderd overal aan kluiven. Dat feest gaat dus niet door
Over minder dan 3 weken krijgen we er nog een pupje bij. Ik hoop dat Ayla tegen die tijd niet meer overal in bijt, zodat ze lekker beneden kan slapen, los bij de andere honden. Dan is er weer plaats in bed voor kleine Roxy
