Op donderdag 17 mei zijn de pups van Dixie en Marley geboren, maar ook op zaterdag 19 mei. Hoe kan dat nou weer?
De bevalling begon eigenlijk al op woensdag. Dixie begon te hijgen en te rillen en haar lichaamstemperatuur was meer dan een volle graad gedaald ten opzichte van normaal. Deze fase kan vele uren duren en dat was nu ook zo. De eerste pup werd op donderdag in de middag geboren en ‘s avonds rond 8 uur kwam de derde en voorlopig laatste pup ter wereld. Daarna was het stil. Met de stethoscoop hoorde ik duidelijk een puppyhartje kloppen, iets waar ik later, toen ik het niet meer kon horen, weer aan ging twijfelen.
In de loop van vrijdag hoorde ik geen hartje meer kloppen en dacht toen dat áls Dixie nog pups had, deze niet meer zouden leven. Groot was dan ook de verrassing toen Dixie in de nacht van vrijdag op zaterdag ineens nog een pup kreeg. Helaas was deze overleden. Omdat ik net een half uurtje sliep toen de pup geboren werd, heb ik de camerabeelden gelukkig later nog kunnen zien en gezien dat de pup dood ter wereld kwam, enkele ogenblikken voordat ik wakker werd. Gelukkig slaap ik erg licht.
Tot even voor vieren heeft Dixie daarna nog flinke weeën gehad. Ik kon voelen dat er een pup zat, maar ik had niet veel hoop dat deze nog in leven zou zijn. Tijdens het lange wachten besloot ik nog eens het artikel over ‘The Whelping Pause‘ van Myra Savant Harris te lezen. Dat artikel gaf me weer het vertrouwen en ik wist dat het pupje best een goede kans maakte. Uiteindelijk is het laatste pupje kort voor 4 uur in de morgen geboren. Springlevend en gezond, ruim 36 uur na de geboorte van de eerste pup.
Voor mij is er altijd één belangrijk punt waar ik steeds aan vasthoud als mijn teefjes moeten bevallen: ” Mijn teef is het allerbelangrijkst. Ze is belangrijker dan de pups en ik riskeer nooit het leven van mijn teef om pups te redden”. Maandenlang, soms jarenlang verheug je je als fokker op een nestje pups. Niet alleen de fokker, maar ook al die mensen die er graag een zouden willen bemachtigen. Pups, pups, pups. Je zou haast vergeten dat er ook nog een teef is. Slechts hoogst zelden sterft een teefje tijdens een natuurlijke bevalling. Tijdens een keizersnede gaan ze helaas regelmatig dood. De keiharde waarheid waar maar al teveel fokkers over mee kunnen praten. Pups kunnen best lang in de baarmoeder blijven als de bevalling eenmaal is ingezet en het in onzin om te denken dat het allemaal in een paar uurtjes gebeurd moet zijn. Er zijn natuurlijk wel een paar belangrijke punten waar je op moet letten, zoals ook in het artikel over de Whelping Pause wordt beschreven, want er is natuurlijk soms wel een moment waarop je moet ingrijpen. Dixie was constant rustig. Ze at en dronk tijdens de lange pauze en ze ging netjes naar buiten om te plassen en te poepen. Geen reden om te denken dat er iets niet goed was en eventueel aanwezige pups komen vanzelf naar buiten, dood of levend.
Op mijn Facebook pagina las ik wel commentaren van mensen die me ‘dringend adviseerden’ om met Dixie naar de dierenarts te gaan om in te grijpen. De dierenarts zal dan een röntgenfoto maken (ben ik zeer huiverig voor bij ongeboren pups) en besluiten tot een keizersnede (hoogst risicovol voor de teef) of oxytocine spuiten om sterke weeën op te wekken. Ook dat laatste is gevaarlijk, met name voor de pups, want de placenta’s kunnen loslaten door de enorme kracht van de weeën en dan is het direct afgelopen. Vaak worden enorme doses oxytocine gegeven, want lang niet altijd nodig is. Zogende pups stimuleren de natuurlijke aanmaak van oxytocine bij de teef.
Ook ik heb me verheugd op pups en velen met mij. Toch is het enorm belangrijk om de focus niet te verliezen. Ik wil mijn teef niet kwijt door hebzucht. Niet voor al het geld ter wereld. Ze is me veel te dierbaar. Waarmee ik natuurlijk niet wil zeggen dat een keizersnede altijd overbodig is en uit winstbejag plaatsvindt, begrijp me goed. De dochter van Dixie, Ayla, heeft haar eerste nestje ook met behulp van een keizersnede op de wereld gezet. Als de teef onrustig wordt of als de pup al in het geboortekanaal zit, mag je nooit aarzelen met het inschakelen van medische hulp.
Ik ben ervan overtuigd dat zeer veel Franse Bulldog teefjes prima op natuurlijke wijze kunnen bevallen. Fokkers moeten een andere mindset krijgen. Niet alleen waar het de bevalling betreft, maar ook het uiterlijk van ons zo geliefde ras moet écht anders, hoe schattig en leuk die platte rimpelkoppies en koddige lijfjes ook zijn. Mensen, het is niet gezond. We blijven er maar op terugfokken, zonder inbreng van vers bloed. Jarenlang is er puur en alleen op uiterlijk gefokt, ergens gaat dat zich wreken. Ook het zich enkel en alleen richten op een langere neus of betere rug is gevaarlijk, want dan krijg je precies hetzelfde. Helaas zijn er zoveel problemen, we kunnen dat niet in slechts een paar generaties oplossen. Ik hoop met dit stukje mensen ervan te overtuigen dat ik met mijn handelswijze tijdens de geboorte van ons nestje mijn liefste Dixie niet in gevaar heb gebracht. Ze heeft nu haar derde nest volledig zelfstandig op de wereld gezet. Dat is toch het mooiste wat er is?
Ik heb het gevolgd. Wat een rust en wat doet ze het goed. Ik vind jullie wijze van fokken heel goed. Zo moet het zijn.
Ik heb ooit een heel lief teefje gehad. Met een slechte rug en slechte ademhaling. De kleinste uit het nest. Die deed men goedkoper weg. Voelde vreemd maar ik ging ervoor. Stamboomfokker en lid van de club. Ze is 5 jaar geworden. Maar wat een karaktertrekje en wat mis ik haar nog steeds. Het weerhoud mij ervan om weer een bulletje. Maar met jullie wijze van fokken heb ik weer hoop dat er hier weer een bulletje gaat wonen.
Dankjewel voor je openhartigheid. Erg duidelijk, daar houd ik van.
Veel succes met de pups en de andere bullen.
Met vriendelijke groet, Viktoria Hoogland
Dankjewel, Victoria. Ik hoop dat je ooit weer van een lief, maar vooral gezond bulletje kunt genieten.
Super! en super dat je zelf niet in paniek raakt. Dat zou ook niet goed zijn geweest voor Dixie. Gefeliciteerd Dixie en Marley met jullie vierling.
Prachtig stuk Linda, dit beaamt precies de reden waarom wij al zo lang geduldig wachten op een pup van jou. Je fokwijze, verantwoordelijkheid en liefde voor je eigen bullen.
Ga zo door!
Liefs
Lieve Linda en huisgenoten,
Van harte gefeliciteerd met de geboorte van 4 mooie pups.
Wat fijn dat alles toch goed gekomen is en dat op een zo natuurlijk mogelijke manier.
Heerlijk om jouw enthousiaste verhalen te volgen, we zijn zeer benieuwd naar de verdere ontwikkelingen van de pups en van de andere honden.
De benadering van jullie met dit bijzondere ras maakt het zeer de moeite waard om te blijven wachten op een pup van de Love Boat
Warme groet, Herman en Yoke Schalkwijk
Dankjewel, Herman en Yoke!
Heb de webcam ook gevolgd en ook jou en Dixie.
Het viel me op jullie twee eenheid
Zo liefdevol en vol vertrouwen.
Steeds luisteren met de stethoscoop de contstante aanrakingen voor Dixie en de pups
Vond het erg mooi om te zien en bijzonder
Ook wat je nu verder verteld heel interessant
Heb grote bewondering voor wat ik heb gezien en voor jou
Dankjewel!
Liebe Linda,
Sorry das ich auf die Schnelle in deutsch schreibe.
Zuerst einmal herzlichen Glückwunsch zur Geburt der 4 süssen Puppies!!! Wir hoffen Dixie und die kleinen Welpen sind wohlauf. Es war eine sehr aufregende Zeit für dich und Dixie, was man in der live cam verfolgen konnte. Vielen Dank dafür das du uns ermöglicht hast zuzuschauen wie die Welpen geboren werden. Welcher Züchter macht das schon (außer Chantal ;-)…) Unsere Tochter Pauline (6 Jahre) war auch begeistert und toll das sie es sehen konnte.
Du kümmerst dich so liebevoll um die Hunde und musst dir überhaupt keinen Vorwurf machen lassen. Du hast alles richtig gemacht! Die Gesundheit der Mutter (Dixie) steht an erster Stelle. Du bist eine der wenigen Züchter die nicht aus Profitgier züchten sondern aus Liebe zu der Rasse und um die Rasse etwas gesünder zu machen. Vielen Dank dafür!!!
Es ist toll das Dixie die Welpen auf natürliche Weise zur Welt gebracht hat. Jede Geburt stellt immer auch ein Risiko für Mutter und Welpen dar. Es war Schicksal,der Welpe war schon bei der Geburt leblos…und vielleicht hatte er einen Defekt und konnte nicht leben.
Wir wissen es nicht…und man muss es akzeptieren.
Wir sind sehr froh das Dixie alles gut überstanden hat und es ihr und den 4 Puppies gut geht und hoffen das sie sich gut entwickeln.
Uns bestätigt dies noch mehr das es sich lohnt auf einen Puppy von dir zu warten,
Ganz liebe Grüsse von Pauline, Olaf & Gabi aus Hamburg
Liebe Gabi und Olaf,
Dankeschön, das ist sehr schön das zu schreiben.
Liebe Grüsse,
Linda
Dear Linda,
congratulation to the beautiful puppies from Dixie and Marley!
We hope all the dogs especially Dixie and her puppies are ease and in good condition.
The birth was a very exciting time for you Linda and of course for Dixie. Thank you that we all could see it in the live cam. The health of the Dixie is the important thing. We are very happy about the natural birth and it was a surprise that a third one puppy see the light of day. But you told us that you can hear the heartbeat of a third one puppy. You were right. You have shown love and patience and with your experiences you have made everything correctly. We hope the puppies evolve superior.
But beware, there are a very few breeders who breed out of love and passion and for the love and the healthy of the breed. Thank you for this Linda!
We are convinced that it will be worth waiting for a puppy of you.
Many lovely greetings from Pauline, Olaf and Gabi from Hamburg