Gisteren ben ik met mijn vier dames naar Amsterdam geweest voor een titerbepaling. Zoals elders op deze website al te lezen valt, wil ik niet zonder meer mijn honden inenten. Ten eerste omdat het onnodig is en ten tweede omdat het schadelijk is. Onze oudste, Jenny, had in 2013 voor het laatst haar cocktail enting gehad en bleek nog tot 2019 voldoende beschermd. Dixie was in 2013 geënt en is nog tot 2018 beschermd. Dochter Ayla had haar puppyenting in 2015 gehad en is nog tot 2018 beschermd. Ook Roxy heeft haar puppyenting in 2015 gehad, maar zij had te weinig antistoffen tegen hondenziekte, dus moest daarvoor een verse enting krijgen. Omdat deze enting alleen samen met parvo in een puppy enting verkrijgbaar is, kreeg Roxy een puppyenting hondenziekte/parvo en daarmee is ze volledig beschermd tot 2019. Bij allevier is dit aangetekend in hun boekje en dit wordt net zo geaccepteerd als wanneer ze hun entingen zouden hebben gehad. Alleen heb ik begrepen dat nog niet alle hondenpensions dit accepteren, maar dat is dan puur een kwestie van onwetendheid.
Verder kwamen vandaag de uitslagen van de uitgebreide DNA tests van MyDogDNA van de twee jongste meisjes, Ayla en Roxy, binnen. Hun DNA is getest op meer dan 100 erfelijke afwijkingen, maar slechts een aantal van die afwijkingen komt ook daadwerkelijk bij de Franse Bulldog voor. Ze waren al eerder getest (via een ander laboratorium) op Degeneratieve Myelopathie (DM) en zijn daarvan vrij bevonden. Roxy blijkt echter draagster te zijn van het gen voor Progressieve Retina Atrofie (PRA) en Ayla is zelfs ‘at risk’. Wat betekent dit nu? Om daadwerkelijk aan een erfelijke ziekte te lijden, moet een hond twee genen van die ziekte bij zich dragen, één krijgt hij van de vader en één van de moeder. Als hij de ziekte alleen bij zich draagt, maar er niet aan lijdt, heeft hij slechts één gen. Hij kan dit echter wel weer doorgeven aan zijn nakomelingen en als zijn partner ook drager is of zelfs lijder, komen er weer lijders uit en verspreid je de ziekte in het ras.
Roxy is dus draagster van de erfelijke oogaandoening PRA. zij zal deze ziekte zelf nooit krijgen, maar ze kan het zieke gen wel aan haar nakomelingen doorgeven, dus is het zaak om een reu te kiezen die vrij is, zoals bijvoorbeeld onze eigen Marley. Uit Marley en Roxy komen dan 50% dragers en 50% vrije pups.
Ayla heeft twee zieke genen voor PRA, maar dat betekent nog niet dat ze ook daadwerkelijk aan de ziekte zal gaan lijden en zelfs als dat zo zou zijn, kán dat zich pas heel laat openbaren. De ziekte lijdt dan uiteindelijk tot blindheid. Het vreemde is, dat er zich naast de twee zieke genen, nóg andere genen moeten voordoen om daadwerkelijk blind te worden, maar die genen zijn tot op heden nog niet gevonden door de wetenschap. Voor Ayla is het uiteraard zeer belangrijk om een partner te kiezen die vrij is. Met Marley leidt dit tot 100% dragers die de ziekte zelf dus niet zullen ontwikkelen.
Verreweg de meeste fokkers van Franse Bulldogs testen niet zo uitgebreid. Er wordt mij door collega fokkers weleens verweten dat ik ‘het hele ras kapot test’, maar die begrijpen er niks van. Door op deze manier te werken én door volledige openheid van zaken te geven, wéét ik wat ik doe. Ik steek niet mijn kop in het zand en durf mijn honden best te testen. Voor Ayla betekent deze uitslag nog zeker niet dat ik haar uitsluit voor de fok. Als ze op alle andere gebieden goed scoort, zou het je reinste onzin zijn om haar op grond hiervan uit te sluiten. Uit dezelfde test bleek namelijk dat zij van al mijn honden de grootste genetische diversiteit bezit, wat zeer belangrijk is voor ons ras.
Concluderend kan ik nog zeggen dat Ayla nooit zou zijn geboren als ik Dixie destijds al zou hebben laten testen op PRA. Zij moet namelijk wel draagster zijn, evenals de reu Tyke die ik heb gebruikt. Helaas wist ik toen nog niet van het bestaan van deze test. Voor de komende dekking met Marley maakt het ook geen verschil, want hij is immers vrij. Ik ben ontzettend blij met mijn prachtige meisje en hoop echt dat de tests en onderzoeken die haar nog te wachten staan, goed uitvallen. De complete test kun je inzien bij MyDogDNA bij Ayla en bij Roxy. Voor vragen kun je altijd bij me terecht. Uiteraard zal ik Ayla regelmatig door een oogspecialist laten onderzoeken. Momenteel heeft ze geen klachten.
