De pups zijn intussen op twee na allemaal uitgevlogen.Volgende week vertrekt Oscar (Charly) naar België en een paar dagen later zullen we zusje Cali naar Duitsland brengen. We maken dan meteen van de nood een deugd en hebben een heerlijk hotel geboekt in Rüdesheim, een prachtige plaats aan de Rijn. Eerlijk gezegd zijn we daar wel aan toe, want de afgelopen maanden waren zwaar.

Een nestje Franse Bulldog pups fokken is heel erg leuk. Als alles goed gaat tenminste en ze geen diarree krijgen, of verkouden worden of gewoon een dagje niet zoveel trek hebben. Bij elke scheet die dwars zit, maak je je zorgen, zeker als je meegemaakt hebt dat je ze zomaar dood in hun ren vindt op de leeftijd van 5 weken, zoals de twee pups Barney en Darco van het A-nest. Wat er aan het fokken van een nestje vooraf gaat, de zorgen en teleurstelling als een hond ongeschikt voor de fok blijkt te zijn, de spanning tot je daadwerkelijk een geschikt ouderpaar hebt, de dracht en bevalling (helaas een keizersnede dit keer) laat ik voor het gemak maar even buiten beschouwing. De geweldige, lieve en leuke pups, kindjes van je eigen lieve honden maken veel goed, gelukkig.

De eerste paar weken slapen de pups veel en helpt moeder met het schoonhouden van het verblijf, doordat ze de pups keurig schoon houdt. Zelf slaap je als fokker de eerste weken bij het nestje, in mijn geval in de woonkamer, tot grote pret van de andere 6 honden. Niks heerlijkers dan bij mama in bed natuurlijk. Als je het na een paar weken aandurft om boven te gaan slapen, kun je in ieder geval voor de zekerheid zo’n tien keer per nacht op de camera kijken om alles in de gaten te houden. Na verloop van tijd ga je wel wat langer doorslapen, maar dan word je steeds vroeger in de ochtend wakker, omdat de pups er zo’n puinzooi van maken.

Als ze eenmaal zelf vast voedsel krijgen, is moeders niet meer zo bereidwillig om achter de pups op te ruimen en vooral een dagje met z’n allen aan de sch..  ehh diarree, is erg grappig. Het zijn meesters in poepsmeren! Ik ben het op de vreemdste plekken tegengekomen. Oscar heeft het zelfs tijdens een autoritje van 5 minuten bovenop het dak van de autokennel gesmeerd. Verder zat de volledige binnenkant van de kooi onder een mooie nieuwe bruine stuclaag. En dat was van slechts één pup.

Om de plavuizen vloer in de woonkamer een beetje te beschermen, ligt er in de puppyren vijverfolie. Met het grootste gemak trekken ze deze toch beste dikke rubberlaag onder de ren vandaan om de onderkant te besmeuren met uitwerpselen en mij vervolgens een handje te helpen door er de waterbak overheen te kieperen. Als ik ‘s morgens wakker werd, keek ik meestal heel voorzichtig met één oog op de camera op mijn telefoon, angstig om wat me nu weer te wachten stond. Van de geur die je ‘s morgens vroeg voor je kiezen krijgt als je de deur opentrekt, krijg je gelukkig wel een sterke maag.

Dan zijn er de lieve Belgen en Duitsers (en nog vele andere nationaliteiten) die ik ook een puppy gun, maar mijn God, waar zat mijn verstand toen ik besloot er maar liefst drie aan te houden voor België en Duitsland? Die schattige, leuke, lieve puppy’s zijn er op de leeftijd van 8 weken echt aan toe om de wereld te ontdekken en willen helemaal niet meer in een puppyren. Terwijl de één de flessen uit het wijnrek trekt, hangt de volgende in de (nieuwe) gordijnen en rent nummer drie met een stuk hardhouten plint in zijn bek voorbij. Abby en Luna, zelf ook nog pup, vinden het allemaal geweldig en doen enthousiast mee. O, en wanneer had Oscar ook alweer voor ‘t laatst geplast? Oeps! Daar zit Cali al een plasje te doen en o jee, Abby staat voor de deur, wat wil zij nou weer? Aaaarghh!!! Dan maar de pups in de ren, waar ze vervolgens de vetbedden compleet uit elkaar scheuren en met elkaar vechten alsof hun leven ervan afhangt. Echt, ze kunnen krijsen en tekeergaan, niet normaal. Soms slapen ze gelukkig ook een uurtje.

Toen de pups 13 weken oud waren, heb ik besloten om Chaz niet te plaatsen bij degene in Duitsland die ik in eerste instantie voor ogen had. Zeer tot mijn spijt, want ik heb deze mevrouw persoonlijk ontmoet en ze was erg aardig en houdt oprecht van haar honden. Toch vind ik Chaz niet passen in een grote groep honden en heb hem geplaatst bij andere mensen die op mijn wachtlijst stonden. Het belang van de pups staat bij mij eenvoudigweg altijd voorop en ik mag van mezelf nooit ook maar een spoortje twijfel voelen over de mensen en de plek waar ik mijn pups plaats. Ik ben verantwoordelijk voor hun bestaan en uiteindelijk ook voor hun levensgeluk; dat is een grote verantwoordelijkheid en dat betekent dat je soms lastige beslissingen moet nemen. Het zij zo. Zusje Cali gaat wel naar Duitsland, naar een kleinschalige fokster met enkele hondjes. Ook Candee is onverwachts naar een andere kandidaat gegaan. Soms gebeuren er onvoorziene dingen in iemands leven waardoor een pupje op dat moment veel te weinig aandacht zou krijgen. Gelukkig zagen de baasjes van Candee (nu Yara) dat in en uit liefde voor Candee besloten ze haar vrij te geven voor adoptie door iemand die ook heel graag een teefje wilde en ook hier is al een bulletje in het huishouden aanwezig.

Gelukkig komt er binnenkort weer een langere periode van rust. Een periode waarin ik zomaar even een paar uurtjes de deur kan uitgaan, zonder dat ik oppas moet regelen. Een periode waarin ik ‘s morgens hopelijk weer iets langer in bed kan blijven liggen en niet om 6 uur al tot aan mijn ellebogen in de poep zit en ‘s avonds om 11 uur nog achter een stel knotsgekke pups moet aanrennen. En o, wat heerlijk als straks die idioot grote puppyren weer even uit mijn woonkamer verdwijnt. Het fijnst is echter dat ik straks weer lekker een eind met de honden kan gaan lopen, zonder dat ik op de tijd hoef te letten. Heerlijk weer een lange strandwandeling maken zonder dat ik met mijn hoofd bij de pups ben.

Ondanks alles hebben mijn gezin en ik natuurlijk ontzettend genoten van dit geweldige nest. Ayla was een super lieve moeder, veel zorgzamer nog dan haar eigen moeder Dixie. Marley is als vader erg waakzaam, maar de puppy’s zelf vindt hij maar irritant. De andere honden vonden het vooral leuk om met de spulletjes van de pups te spelen en kluifjes in te pikken. Ze zullen ongetwijfeld allemaal best af en toe wat minder aandacht hebben gekregen dan normaal, maar dat gaan we in de komende maanden ruimschoots inhalen.

Langs deze weg wil ik iedereen die ons heeft gevolgd, hartelijk bedanken en graag tot de volgende keer! Als je voor een van onze pups in aanmerking wilt komen, vul dan alstjeblieft het vragenformulier in wat je op de site kunt vinden. Ik heb ze ook weer gebruikt om op zoek te gaan naar nieuwe baasjes voor Chaz en Candee en maak daarmee een eerste selectie. Uiteraard volgt er altijd nog een kennismakingsgesprek als dat nog niet heeft plaatsgevonden. Het eerstvolgende nestje verwacht ik niet voor volgend jaar zomer, maar Marley verwacht in de tweede week van november wel pups bij een mooi gezond teefje van een andere fokster. Laat het me even weten als je interesse hebt.