Ayla

After All van de Love Boat

Tijd om weer eens iets over Ayla te schrijven nu ze volwassen is. Op dit moment is ze ruim 2 jaar oud en ze weegt ongeveer 11 kilo. Ze behoort tot de kleinere bulletjes en is ongeveer even groot als haar moeder Dixie.

Ayla heeft een wat langere rug, vrij korte pootjes en ze heeft een iets langere neus. Desondanks kan ze veel minder goed tegen warmte dan ‘zusje’ Roxy, die een platter snuitje heeft. Veel heeft te maken met de aard van het beestje. Als we met Ayla gaan wandelen, hangt ze in haar tuigje en trekt ze je haast van je sokken, zo enthousiast is ze. Ze heeft het dus al warm nog voordat we zijn begonnen met wandelen. Roxy is altijd haar relaxte zelf. Ze gaat hooguit in de ankers als we een kant opgaan die ze niet wil.

Ayla is buitengewoon gespierd en springt vanaf de grond op de rugleuning van de bank en met het grootste gemak er ook weer af, net als een kat. Als Roxy dat zou doen, slaat ze te pletter.

Ayla is een slag groter dan Roxy, qua gewicht scheelt het een kilo. Wat karakter betreft zijn ze ook totaal verschillend. Ayla is altijd scherp, waaks en op haar hoede. Ze is Haantje de Voorste en ontzettend intelligent. Ze is altijd enthousiast en kan lekker gek op en neer springen als ze blij is. Voor haar eigen mensen is ze ontzettend lief en zachtaardig. Vreemden moet ze eerst een beetje leren kennen.

Ze heeft onlangs een aantal DNA onderzoeken gehad. Niet het standaard vastleggen van het DNA profiel door de Raad van Beheer (waarmee wordt gekeken of de ouders ook echt de ouders zijn), maar het gaat hier om DNA onderzoeken naar erfelijke aandoeningen en genetische diversiteit. Deze diversiteit is belangrijk als het gaat om bijvoorbeeld het krijgen van kanker. Veel rashonden krijgen de laatste jaren op steeds jongere leeftijd kanker, wat in veel gevallen te wijten valt aan een gebrek aan diversiteit in de genen. Logisch, er wordt bij alle rassen erg veel ingeteeld. Iets waar we als fokkers overigens weinig aan kunnen doen; we werken verplicht met een gesloten stamboek en je mag er dus niet zomaar iets inkruisen. De genenpool is klein en je moet veel moeite doen om twee zo min mogelijk verwante honden te vinden.

Haar MyDogDNA profiel staat hier. Van al onze honden heeft Ayla de grootste genetische diversiteit en samen met Marley zou zij pups geven met een grotere genetische diversiteit dan gemiddeld. Helaas kwam ook aan het licht dat ze twee genen heeft voor Cord1 PRA. In mijn blog vertel ik er meer over. Gelukkig is Marley vrij van PRA en alle andere erfelijke aandoeningen waarop we kunnen testen, dus pups van Ayla en Marley worden hooguit drager, maar geen lijder van deze aandoening, waardoor ze er zelf nooit last van zullen krijgen. Het is uiteraard wél belangrijk als je weer met deze pups zou gaan fokken, dan moet je bij voorkeur weer kruisen met vrije partners. Zo raak je de zieke genen uiteindelijk kwijt. Als je niet test, weet je niet wat je aan het doen bent! Intussen ben ik erachter gekomen dat de Franse Bulldog naast het Cord1 PRA gen, waarschijnlijk nog een ander, nog niet ontdekt gen moet hebben om daadwerkelijk de oogziekte PRA te ontwikkelen. Ik heb met oogspecialist Annemarie Verbruggen en een onderzoeker van het laboratorium waar de DNA test is gedaan gesproken en zij hebben aangegeven dat PRA niet bij de Franse Bulldog voorkomt. Desondanks is het natuurlijk wel belangrijk om geen lijders of dragers onderling te kruisen, want je zou maar net een bulletje hebben die ook dat andere, nog niet ontdekte gen draagt…

Ayla heeft haar medische screening in Eersel achter de rug. Ondanks dat ze niet perfect is, heb ik toch besloten om met haar te gaan fokken. Haar vader en moeder hebben een mooiere rug en eigenlijk had ik dat van Ayla ook wel verwacht, vooral omdat ze een grote sprongkracht heeft en allerlei capriolen uithaalt. Toch zie je maar weer dat twee ouders met een prima rug nog niet garanderen dat de pups ook zo’n mooie rug hebben. Natuurlijk heeft Ayla geen klachten. Haar rug is dan ook niet slecht, die van Roxy heeft veel grotere afwijkingen (en ook zij heeft geen klachten). Ik had alleen een perfecte rug verwacht en dat is dus niet het geval, waarmee maar weer duidelijk wordt, dat het niet alleen gaat om de beide ouderdieren; er zit natuurlijk veel meer achter en je moet ook een beetje geluk hebben.

Voor Ayla heb ik de perfecte partner: onze eigen Marley. Hij heeft een prachtige rug, mooie heupen, is vrij van alles wat je maar bedenken kunt, dus past bij nagenoeg elke teef. Franse Bullen hebben nu eenmaal geen normale rug en geen normale heupen. De meeste hebben er geen problemen mee, maar je kunt je wel voorstellen wat er gebeurt als je alleen maar slechte ruggen en slechte heupen als ‘fokmateriaal’ gebruikt. Als je je honden nooit laat checken en alleen maar een reu voor je teef kiest omdat hij zo mooi is….

Voor Ayla ben je dan geneigd om een reu met kortere rug te kiezen, omdat haar rug wat aan de lange kant is volgens de rasstandaard. Dit wordt ook massaal gedaan en daarmee worden de ruggen alleen maar slechter. Ik kan wel lukraak alles gaan uitsluiten voor de fok, maar dan blijft er helemaal niks meer over, bullen zijn nu eenmaal geen probleemloze honden. Andere rashonden trouwens ook niet.

Ook van Ayla zijn alle uitslagen ter inzage beschikbaar. Ik zal ze binnenkort op haar pagina zetten. Mensen die een pup uit de combinatie Ayla en Marley willen, krijgen alle gezondheidsuitslagen mee in hun map, compleet met uitleg. Iedereen is vrij om te besluiten uit welke combinatie je een pup zou willen of misschien juist niet. Bij ons is er altijd openheid. Over alles.

Ayla heeft ook een ECVO oogonderzoek bij de oogspecialist in Amsterdam gehad. De uitslagen waren prima. Haar stamboom staat hier